Idea tentang pembentukan Persekutua

Idea tentang pembentukan Persekutuan 1896 telah dicadangkan oleh Frank Swettenham. Persekutuan bermaksud satu sistem pemerintahan yang menggabungkan beberapa buah negeri bebas menjadi satu unit politik yang baru di bawah pentadbiran kerajaan pusat. Menurut Perjanjian Persekutuan yang ditandatangani pada 1 Julai 1895, Perak, Selangor, Pahang dan Negeri Sembilan disatukan menjadi Negeri-Negeri Melayu Bersekutu (NNMB).


Tidak dinafikan Sistem Residen telah membawa kemajuan politik, ekonomi,
dan sosial di negeri-negeri Melayu. Namun, kemajuan yang dicapai tidak
menyeluruh kerana corak pentadbiran yang berbeza. Dengan penubuhan Persekutuan, diharapkan masalah ini dapat diatasi. Hakikatnya, penubuhan Persekutuan 1895 merupakan helah British untuk mengurangkan kuasa raja-raja Melayu dan mengukuhkan kedudukannya ke atas negeri-negeri Melayu. Terdapat beberapa faktor utama yang mendorong British untuk menubuhkan Persekutuan 1896 dan penubuhan ini turut mengakibatkan beberapa kesan.


Antara faktor-faktor pembentukan Persekutuan 1896 ialah masalah kewangan Pahang. British telah campur tangan di Pahang kerana menyangka negeri itu mempunyai banyak hasil bumi seperti emas dan bijih timah. Setelah menduduki Pahang, barulah British sedar beberapa kelemahan Pahang iaitu kedudukan Pahang yang sukar dihubungi dari laut selama enam bulan, iaitu semasa musim tengkujuh (November hingga Mac). Selain itu, Pahang juga sukar dihubungi oleh jalan darat kerana terhalang oleh Banjaran Titiwangsa. Selain itu, Pahang tidak mempunyai hasil bijih timah yang banyak. British mendapati hasil emas sudah habis kerana telah sekian lama dilombong oleh orang Melayu, Cina, dan Siam. Tambahan pula, tidak banyak orang Cina yang menetap di Pahang. Jadi kerajaan British kurang mendapat hasil cukai daripada candu, judi, dan arak.

Kerajaan British mengalami masalah kewangan yang kritikal setelah menduduki Pahang kerana Pahang tidak mempunyai sumber kewangan yang mencukupi, tambahan pula British terpaksa membelanjakan wang yang banyak untuk membangunkan Pahang. Seterusnya, kerajaan British terpaksa meminjam wang daripada NNS bagi membiayai kos pentadbiran Pahang. Pada tahun 1892, hutang Pahang berjumlah $ 610 000. NNS sudah tidak mampu lagi untuk memberi pinjaman kepada British untuk membiayai Pahang kerana sedang mengalami zaman kemelesetan. NNS telah mencadangkan agar Pahang meminjam wang daripada Selangor dan Perak. Kewangan British di Pahang bertambah teruk apabila terpaksa mengeluarkan wang yang banyak untuk mengatasi penentangan masyarakat tempatan
yang diketuai oleh Dato’ Bahaman. Walaupun menghadapi masalah kewangan yang serius di Pahang, kerajaan British tidak mahu menarik diri dari Pahang kerana tidak mahu imejnya terjejas. British juga tidak mahu kuasa Barat seperti Jerman dan Perancis menduduki Pahang. Dengan pembentukan Persekutuan, diharap negeri-negeri Melayu yang kaya seperti Selangor, Negeri Sembilan dan Perak boleh memberi bantuan kewangan kepada Pahang. Dengan cara ini, masalah kewangan Pahang dapat diatasi.



Selain itu, faktor-faktor pembentukan Persekutuan 1896 seperti kelemahan Sistem Residan. Kerajaan British menyedari bahawa Sistem Residan
mempunyai beberapa kelemahan. Ini dibuktikan oleh penentangan masyarakat
tempatan yang berlaku di Perak, Pahang, dan Negeri Sembilan. Selain itu, kemajuan setiap negeri di bawah Sistem Residen tidak seragam. Terdapat negeri yang berkembang pesat tetapi terdapat juga negeri yang masih mundur dan mengalami banyak masalah. Keadaan ini bergantung kepada kebolehan dan kecekapan seseorang residen itu. Selain itu, kerajaan British mahu mengurangkan kuasa Residen.

Setelah Sistem Residen dilaksanakan di Perak, Selangor, Pahang dan Negeri
Sembilan, residen merupakan individu yang berkuasa menentukan politik dan
ekonomi di negeri masing-masing. Walaupun residen dikehendaki selalu merujuk kepada gabenor mengenai pentadbiran negeri masing-masing, tetapi gabenor tidak dapat mengawal tindakan residen. Pada tahun 1890-an, keempat-empat negeri tersebut terpisah dengan sendirinya di bawah residen. Walaupun ditubuhkan Majlis Mesyuarat Negeri, tetapi Majlis Mesyuarat Negeri tidak berkuasa menyekat kehendak dan kuasa residen. Penubuhan Persekutuan 1896 diharap dapat mengurangkan kuasa mutlak residen.



Faktor pembentukan Persekutuan 1896 lain pula adalah menyelaras dan menyeragamkan pentadbiran. Sistem Residen menunjukkan bahawa setiap residen mentadbir negeri dengan cara berbeza. Hal ini disebabkan kerajaan British tidak menyediakan garis panduan tentang bidang kuasa residen. Maka, wujudlah ketidakseimbangan dalam pentadbiran. Akibatnya, ada negeri-negeri yang kaya dan ada negeri yang miskin. Kemajuan atau kemunduran sesebuah negeri bergantung kepada inisiatif dan sikap residen. Kerajaan British cuba mewujudkan keseragaman dalam perundangan, sistem pungutan cukai, pertanian, perhubungan, perlombongan, dan kesihatan di negeri-negeri Melayu.

Dengan penubuhan Persekutuan, diharapkan dapat mewujudkan
satu sistem pentadbiran yang selaras di bawah kawalan residen jeneral.
Penyeragaman bidang pentadbiran akan mempercepat pembangunan ekonomi dan menjimatkan perbelanjaan. Sistem perhubungan seperti jalan raya dan jalan kereta api tidak berkembang maju di negeri-negeri Melayu. Melalui Persekutuan, diharapkan sistem pengangkutan dapat dimajukan. British akan mendapat faedah apabila terdapat sistem jalan raya dan jalan kerata api menghubungkan antara negeri-negeri Melayu yang terlibat. Sistem pengangkutan yang baik antara negeri dapat memudahkan dan mempercepat proses penghantaran hasil bumi ke pelabuhan untuk dieksport.


Selain daripada itu, faktor-faktor pembentukan Persekutuan 1896 juga memperlihatkan pertahanan dan keselamatan. Kerajaan British mahu mewujudkan satu pasukan keselamatan yang bertujuan untuk mempertahankan negeri-negeri Melayu daripada ancaman di dalam dan di luar negeri. Semasa berlaku penentangan masyarakat tempatan di Pahang dan Perak, British terpaksa meminta bantuan tentera daripada Singapura, Hong kong, dan India. Oleh itu, British terpaksa mengeluarkan wang untuk mengupah tentera tersebut. Kewujudan pasukan tentera Persekutuan British telah memudahkan pentadbiran British kerana tentera ini dapat mempertahankan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu (NNMB) dan negeri-negeri lain sekiranya berlaku penentangan dan peperangan.



Pembentukan Persekutuan turut memberikan beberapa kesan. Antara kesan-kesan pembentukan Persekutuan 1896 ialah pemusatan kuasa residen jeneral. Dalam Sistem Persekutuan, residen jeneral merupakan ketua kerajaan pusat yang mempunyai kuasa penuh dalam bidang pentadbiran di NNMB. Residen jeneral akan membuat semua keputusan-keputusan penting terutamanya dalam soal kewangan. Sultan-sultan dan residen-residen diarahkan supaya meminta nasihat residen jeneral dan mematuhi arahan-arahan yang dikeluarkan terutamanya yang berkaitan soal pentadbiran. Residen jeneral
telah menubuhkan beberapa buah jabatan kerajaan untuk menyelaraskan
pentadbiran. Residen jeneral telah melantik pengawai-pengawai British untuk
berkhidmat dalam Jabatan Persekutuan. Sistem Persekutuan ini tidak berjaya
untuk membahagikan kuasa di antara kerajaan Persekutuan dan Majlis mesyuarat Negeri kerana residen jeneral mempunyai kuasa penuh.



Kesan-kesan lain seperti kemerosotan kuasa sultan, residen, dan Majlis Mesyuarat Negeri. Pemusatan kuasa di tangan residen jeneral menyebabkan kuasa raja-raja Melayu di NNMB semakin berkurangan. Pada mulanya, sultan-sultan bersetuju menandatangani Perjanjian Persekutuan 1896 kerana mereka berharap kuasa mereka yang diambil oleh residen akan dikembalikan. Namun, selepas beberapa tahun Persekutuan dilaksanakan barulah sultan-sultan sedar bahawa kuasa mereka semakin kurang kerana berlaku pemusatan kuasa di tangan residen jeneral pula. Sultan mesti menerima semua nasihat residen dalam hal ehwal pentadbiran kecuali yang berkaitan dengan adat resam
dan agama Islam. Sultan tidak mempunyai hak dalam pentadbiran. Sultan hanya berperanan menandatangani rang undang-undang yang telah dipersetujui oleh residen jeneral sahaja. Residen British juga kehilangan kuasa kerana terpaksa menerima semua arahan daripada residen jeneral, tugas-tugas residen telah diagihkan kepada Jabatan Persekutuan yang ditubuhkan. Majlis Mesyuarat Negeri juga tidak berfungsi sepenuhnya kerana hanya meluluskan undang-undang yang telah ditetapkan oleh residen di Kuala Lumpur.


Seterusnya, pemusatan dan penyelarasan pentadbiran melalui Persekutuan 1896 telah menunjukkan kejayaan dalam bidang pentadbiran dan pembangunan ekonomi. Kemajuan ekonomi dapat dicapai dengan adanya sistem cukai yang seragam dan sistem perhubungan yang baik. Keadaan ini telah menarik lebih ramai pelabur-pelabur menanam modal dalam perusahaan bijih timah dan getah.


Kesimpulannya, pembentukan persekutuan 1896 sememangnya untuk menyelesaikan masalah-masalah yang timbul seperti masalah kewangan Pahang, masalah kelemahan sistem residen, masalah dalam pentadbiran dan juga untuk mengatasi masalah pertahanan dan keselamatan.Pembentukan Persekutuan 1896 turut memberi beberapa kesan seperti kuasa para
residen British, sultan, dan pembesar Melayu dikurangkan.

結果 (繁體中文) 1:

1896 年形成思路提出了弗蘭克瑞天咸。聯邦意味著系統結合一些規則國家免費的新的政治單位中央政府管轄。1895 年 7 月 1 日簽署的協定，霹靂州、 雪蘭莪州、 彭亨州和森美蘭國家統一成為馬來西亞聯邦各州 (NNMB)。駐地制度沒有否認革新政治、 經濟、和社會在馬來國家。然而，所取得的進展是不綜合因為不同的管理模式。隨著聯盟的形成，它被希望，可以克服這些問題。在現實中，1895 年英國聯盟的創立是一種策略，以減少馬來統治者的權力，並在馬來國家建立本身。有幾個關鍵的因素，促使英國建立聯盟和 1896 年成立也造成一定的影響。因素之一 1896年的形成是一個財務問題。英國干預在彭亨州因為認為國家有大量的天然資源，如黃金和錫。坐在彭亨州後, 英國知道弱點即彭亨位置，無法從海為六個月，就是要在季風季節 (11 月至 3 月)。此外，彭亨也是無法訪問的路因為阻止蒂蒂旺沙範圍。此外，彭亨州並沒有大量的錫。英國發現黃金用盡，因為收入已由馬來人、 華人和暹羅開採。此外，不有很多中國人居住在彭亨州。所以英國政府有稅收收入少於賭博，鴉片和酒精。英國政府遭受金融問題後佔領關鍵因為彭亨亨沒有充足的財政資源，此外對英國不得不花大量的資金來開發。隨後，英國政府被迫借錢融資的 NNS 管理費用。1892 年，債務總額為 $ 610 000 彭亨。神經網路已經不能借給英國基金因為彭亨目前患有憂鬱症。神經網路有建議彭亨向雪蘭莪州、 霹靂州借錢。英國財政惡化在彭亨時被迫撤回了大量金錢，克服阻力的當地社區的能力由拿督領導 ' 巴哈馬。儘管在彭亨州的財政問題嚴重，英國政府並不想從彭亨撤出，因為不想影響他的形象。英國也不想西方強國如德國和法國佔據彭亨。隨著聯盟的形成，被希望馬來國家富雪蘭莪、 森美蘭和霹靂州等可以向彭亨州提供財政援助。這種方式，可以克服彭亨州的財政問題。此外，1896 年形成，弱點因素 Residan 系統。英國政府意識到的 Residan 系統也有一些弱點。這就被明證社會反對在霹靂州、 彭亨州和森美蘭州的地方發生。此外，每個狀態下均勻不駐地制度的進步。有是一個快速增長的國家，但也是一個是仍不發達，患有很多問題的國家。這反過來取決於能力和競爭力的居民之一。此外，英國政府想要減少居民的力量。一旦駐地制度實施在霹靂州、 雪蘭莪州、 彭亨和格裡九，駐地是一個強大的個人，在確定政治和在他們各自的國家經濟。雖然居民需要總是指的其各自的國家政府，總督但州長無法控制居民的行動。在 1890 年，根據居民分離本身的四個國家。雖然成立國務院，但無力阻止將國家理事會會議和居民的力量。成立聯合會預計將減少 1896年絕對居民的力量。其他因素在 1896 年的形成是協調和規範管理。駐地系統指示每個市民都能以不同的方式管理國家。這是因為英國政府沒有提供居民的管轄權方面的指導方針。然後，wujudlah 不平衡在政府當局。結果，還有豐富的國家，那裡是一個貧窮的國家。進展或挫折的狀態取決於的舉措和態度的居民。英國政府試圖創建均勻性在立法、 稅收制度、 農業、 通訊、 採礦、 和馬來國家健康。隨著聯盟的形成，可望創造線下的居民一般控制行政系統。標準化管理將加快經濟發展，節省開支。道路和鐵路公路等通信系統不做在馬來國家蓬勃發展。通過聯盟，希望能開發的運輸系統。英國將在有是的道路系統和防火道路將引線連接到馬來國家涉及受益。良好的交通系統可以促進州際公路和加速交付至出口港。此外，這些因素也看到了 1896 年至國防和安全的形成。英國政府想要創建一支旨在捍衛馬來國家免受威脅國家內外的安全部隊。雖然當地社區阻力發生彭亨州、 霹靂州、 英國不得不説明新加坡、 香港 Hong 和印度的軍隊。因此，英國不得不花錢雇傭軍隊。英國的聯盟部隊的存在一直在促進英國的軍隊來保衛國家的馬來西亞聯邦各州 (NNMB) 和其他國家抵抗和戰爭的情況下管理。 Pembentukan Persekutuan turut memberikan beberapa kesan. Antara kesan-kesan pembentukan Persekutuan 1896 ialah pemusatan kuasa residen jeneral. Dalam Sistem Persekutuan, residen jeneral merupakan ketua kerajaan pusat yang mempunyai kuasa penuh dalam bidang pentadbiran di NNMB. Residen jeneral akan membuat semua keputusan-keputusan penting terutamanya dalam soal kewangan. Sultan-sultan dan residen-residen diarahkan supaya meminta nasihat residen jeneral dan mematuhi arahan-arahan yang dikeluarkan terutamanya yang berkaitan soal pentadbiran. Residen jeneraltelah menubuhkan beberapa buah jabatan kerajaan untuk menyelaraskanpentadbiran. Residen jeneral telah melantik pengawai-pengawai British untukberkhidmat dalam Jabatan Persekutuan. Sistem Persekutuan ini tidak berjayauntuk membahagikan kuasa di antara kerajaan Persekutuan dan Majlis mesyuarat Negeri kerana residen jeneral mempunyai kuasa penuh. Kesan-kesan lain seperti kemerosotan kuasa sultan, residen, dan Majlis Mesyuarat Negeri. Pemusatan kuasa di tangan residen jeneral menyebabkan kuasa raja-raja Melayu di NNMB semakin berkurangan. Pada mulanya, sultan-sultan bersetuju menandatangani Perjanjian Persekutuan 1896 kerana mereka berharap kuasa mereka yang diambil oleh residen akan dikembalikan. Namun, selepas beberapa tahun Persekutuan dilaksanakan barulah sultan-sultan sedar bahawa kuasa mereka semakin kurang kerana berlaku pemusatan kuasa di tangan residen jeneral pula. Sultan mesti menerima semua nasihat residen dalam hal ehwal pentadbiran kecuali yang berkaitan dengan adat resamdan agama Islam. Sultan tidak mempunyai hak dalam pentadbiran. Sultan hanya berperanan menandatangani rang undang-undang yang telah dipersetujui oleh residen jeneral sahaja. Residen British juga kehilangan kuasa kerana terpaksa menerima semua arahan daripada residen jeneral, tugas-tugas residen telah diagihkan kepada Jabatan Persekutuan yang ditubuhkan. Majlis Mesyuarat Negeri juga tidak berfungsi sepenuhnya kerana hanya meluluskan undang-undang yang telah ditetapkan oleh residen di Kuala Lumpur.


Seterusnya, pemusatan dan penyelarasan pentadbiran melalui Persekutuan 1896 telah menunjukkan kejayaan dalam bidang pentadbiran dan pembangunan ekonomi. Kemajuan ekonomi dapat dicapai dengan adanya sistem cukai yang seragam dan sistem perhubungan yang baik. Keadaan ini telah menarik lebih ramai pelabur-pelabur menanam modal dalam perusahaan bijih timah dan getah.


Kesimpulannya, pembentukan persekutuan 1896 sememangnya untuk menyelesaikan masalah-masalah yang timbul seperti masalah kewangan Pahang, masalah kelemahan sistem residen, masalah dalam pentadbiran dan juga untuk mengatasi masalah pertahanan dan keselamatan.Pembentukan Persekutuan 1896 turut memberi beberapa kesan seperti kuasa para
residen British, sultan, dan pembesar Melayu dikurangkan.

結果 (繁體中文) 2:

提出了由Frank Swettenham在1896年形成聯盟的想法。聯邦意味著政府的一個系統，結合了幾個獨立的國家變成一個新的政治單元中央政府的管轄。據其簽署於1895年7月1日，霹靂，雪蘭莪，森美蘭，彭亨並合併成馬來聯邦（FMS）的聯邦合同。無疑常駐系統帶來了政治，經濟，在馬來各州和社會發展。然而，進步不是因為不同的管理模式的綜合。與建立聯邦，預計解決該問題。事實上，在1895年成立的聯邦是英國的伎倆，以減少馬來統治者的權力，並建立了自己的馬來州。有跡象表明，推動了英國成立於1896年，成立了聯合會也將導致一些效果的幾個關鍵因素，在1896年形成的因素聯合會是財政問題彭亨。英國人在彭亨州干預，認為它有大量的自然資源，如黃金和錫。彭亨佔領後，當時的英國實現了雨季（十一月至三月）在彭亨州彭亨從海上六個月人跡罕至，州的一些不足。此外，還彭亨不通公路，因為阻礙了蒂蒂旺莎範圍。此外，彭亨沒有太多錫。英國發現金了，因為結果早已被開採的馬來人，中國和泰國。此外，還有誰在彭亨州定居很多中國。因此，英國政府收到了鴉片，賭博，酗酒稅收的減少。英國政府正在經歷財政困難的關鍵佔據彭亨州彭亨沒有足夠的財力後，除了英國不得不花費大量的資金來開發彭亨。接下來，英國政府不得不借錢NNS資助管理成本彭亨。1892年，彭亨州的債務總額為610美元000。NNS不再能夠借錢給英國資助彭亨正在經歷經濟衰退。NNS已經提出，彭亨借錢雪蘭莪及霹靂。不必花費大量的克服當地社區的阻力時，在彭亨英國財政惡化導致拿督巴哈曼。儘管有嚴重的財政問題在彭亨州，英國政府不希望從彭亨退出不希望自己的形象完好無損。英國不希望西方列強如德國和法國佔據彭亨。隨著聯盟的形成，更是希望馬來國家，如雪蘭莪，森美蘭和柔佛可以提供彭亨州的財政援助。通過這種方式，彭亨金融問題都可以解決。此外，因素，如1896年成立的聯邦制度殘留的弱點。英國政府認識到，殘差系統也有一些缺點。這是由公眾反對證明當地普遍霹靂，雪蘭莪和森美蘭州。此外，每個國家的常駐系統下的進度不統一。這裡是一個快速發展的國家，但也有規定，仍不發達和遭受諸多問題。這種情況取決於居民的能力和效率。此外，英國政府希望減少對居民的力量。在系統中實現居民在霹靂，雪蘭莪，森美蘭和彭亨九，居民是個人誰是能夠確定的政治和在各自國家的經濟。雖然居民被要求通常是指每個國家行政州長，但州長無法控制居民的行動。在19世紀90年代，分別在本國居民的四種狀態。雖然成立了國務院，但國務委員會沒有權力阻止居民的意志和力量。聯邦機構在1896年預計將減少居民的絕對權力。其他的因素在成立1896年聯合會是協調和簡化管理。常駐系統顯示，每個居民管理國家以不同的方式。這是因為英國政府沒有提供關於居住轄區的指導方針。因此，存在在給藥的不平衡。其結果是，有狀態是豐富和有差的狀態。一個國家的進步或倒退依賴於行動和態度的居民。英國政府試圖在立法，稅收徵管系統，農業，交通運輸，礦山，和健康的馬來州創建的一致性。通過設立聯合會，有望創造將軍居民的控制下管理的協調制度。規範管理將加快發展經濟和節省資金。通信系統，如公路，鐵路不興旺在馬來州。通過聯合會，預計發達的交通系統。當有道路和公路列車所涉及的馬來州之間連接的系統將英國受益。各國之間良好的交通系統，以促進和加快交貨作物港口以供出口。此外，1896年的因素也看到了國防和安全聯合會的形成。英國政府希望創建，旨在展示來自於國外的威脅捍衛馬來人狀態的安全部隊。在彭亨和霹靂當地社區的阻力的情況下，英國不得不要求從新加坡，香港和印度的軍事援助。因此，英國被迫退出錢來僱傭軍隊。英國軍隊的存在促進了英國的聯邦管理，因為這支軍隊可以在叛亂和戰爭的情況下捍衛馬來聯邦（FMS）和其他國家。聯合會的成立也給予一定的印象。聯盟的形成的影響是權力在1896年一般居民的集中。在聯邦制度，居民，一般是中央政府在政府的NMB領域全權負責人。居民將軍將讓所有的重要決策，尤其是在財務事項。蘇丹和導演協商一般居民和服從發行主要涉及行政事項的說明居民。居民將軍建立了多個政府部門，以簡化管理。居民秘書長已任命它的官員為英國聯邦部門任職。聯邦系統不工作來劃分聯邦政府和國務委員會為居民總會有充分的權力之間的權力。其他影響，如主權權力，居民和國務院的惡化。權力居民將領手中集中在領導力量NMB馬來統治者是顯著降低。起初，蘇丹同意簽署該條約的聯邦在1896年，因為他們預計將要採取的居民手中的權力將被退回。然而，經過數年的聯邦實現蘇丹的再認識到，他們的權力越來越因為權力的將軍手中的濃度普遍較低的居民。蘇丹必須接受居民的所有行政事務的建議，除了那些與海關和宗教。蘇丹沒有管理權限。蘇丹只會簽署已同意僅將軍居民的法案。英國居民也失去了力量，因為收到了一般居民的所有指令，任務分發到建立了聯邦部門的居民。國務院也沒有功能齊全的，因為剛剛過去已被指定由居住在吉隆坡，法律其次，集中和協調聯邦政府在1896年已經表現出在管理和經濟發展領域的成功。可以用一個統一的稅收制度的存在和良好的通信系統來實現經濟發展。這種情況已經引起了越來越多的投資者投資於錫和橡膠公司。總之，在1896年成立的聯合會是解決出現的問題，如財政問題彭亨，駐地系統的弱點，在管理問題，也解決防禦問題聯邦keselamatan.Pembentukan 1896年也給了一定的影響，如權力的英國居民，蘇丹和王子馬來減少。